Op de negende van de negende in 1934 klinkt het startschot voor de allereerste Gent – Wevelgem. De race wordt min of meer als eerbetoon aan Gaston Rebry gehouden. Rebry kwam uit de streek van Wevelgem, de plaats waar hij in 1953 ook overleed. Rebry won driemaal de hellenklassieker Parijs-Roubaix, onder andere in 1934, het jaar waarin hij ook zegevierde in Parijs-Nice en de Ronde van Vlaanderen. Hij was daarmee de eerste renner die de dubbel 'Vlaanderen-Roubaix' tot stand bracht.


Opmerkelijk is de voor de toentertijd geldende normen korte etappe. Na slechts 120 kilometer af te leggen komen de renners al aan in Wevelgem. Minder dan 3,5 uur is er gereden wanneer Gustave van Belle deze eerste editie op zijn naam schrijft. In 1945 blaast wielervereniging Het Vliegend Wiel de semi-klassieker nieuw leven in en krijgt Gent – Wevelgem de professionele status. De lengte wordt zodoende opgeschroefd naar meer dan 200 kilometer. In 1947 vindt de race in het voorjaar plaats, een plek op de kalender die sindsdien wordt aangehouden. Even (1957-1959) worden de resultaten van Gent-Wevelgem en de Omloop het Volk gecombineerd in de Trofee van Vlaanderen. De route wisselt intussen veelvuldig. De lengte is niet afstandsgebonden en blijft veranderen. In de jaren negentig worden afstanden rond de 200 kilometer aangehouden


Gepropt tussen de hel van het noorden (Parijs – Roubaix) en de Ronde van Vlaanderen krijgt Gent – Wevelgem het toch voor elkaar een eigen karakter te ontwikkelen. Bij de invoering van de Wereldbeker in 1989 mist het de status van klassieker door een regel dat een land verbied meer dan twee klassiekers te tellen. De Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik gaan voor, maar met de invoering van de ProTour krijgt het dan toch een plek op het hoogste podium van de wielerkalender.


Sinds 2004 start de wedstrijd niet meer in Gent, maar in het nabijgelegen Deinze. Na een eerste wedstrijduur richting kust breekt bij Veurne ("de Moeren) vaak de wedstrijd open. Veel wind en het tweeluik Monteberg-Kemmelberg breekt het peloton. Toch eindigde de koers de nodige keren met een sprint van een omvangrijke groep. 2005 was de uitzondering die de regel bevestigt. In een chaotische finale leek de Spanjaard Flecha op weg naar de zege toen hij in de laatste honderden meters nog door Mattan werd voorbij gestoken. De Belg leek veel hulp te krijgen van motards en volgwagens en wist zo doodgewaand toch Flecha te remonteren. Protest van de verliezende ploeg mocht niet baten.